Galiptir bu yolda mağlup!

Trabzonspor için çok zorlu başlayan Avrupa Ligi serüveni bugün itibariyle bitmiş oldu. Seri başı olmadan katıldığı ön eleme turlarında art arda Sparta Prag ve AEK gibi iki güçlü rakibi saf dışı ederek gruplara kalma başarısı gösterdiğinde tüm Türkiye’nin Trabzonspor’dan beklentisi de arttı. Ancak özellikle AEK maçlarında başlayan sakatlık kâbusları liglerin de başlamasıyla artarak devam edince Trabzonspor Avrupa’da dar kadrosuyla baş başa kaldı.

Grup aşamasının kırılma maçı Trabzon’daki Basel maçıydı. Baştan sona üstün oynayan bordo mavili temsilcimiz son dakikada gelen gole engel olabilse; o motivasyonla gruptaki üst sıraları da zorlayabilirdi ancak o puan kaybı tüm ihtimalleri ortadan kaldırmaya yetti. Üstüne pek çok oyuncunun sakatlığı ve takımı taşıyan yaşlı oyunculara yük binmesi Trabzonspor’da gençlerin önünü de açmış oldu. Genç oyuncular elbette sadece genç olduğu için sahaya sürülmez; potansiyelinin olduğu düşünülerek süre alırlar ve gösterdikleri gelişime göre o formanın sahibi olurlar. Bu serüvende de para ile ya da başka herhangi bir şeyle satın alınamayacak, öğrenilemeyecek tecrübeler kazandı, Trabzonspor’un geleceğindeki oyuncular.

Biraz daha özele inersek; Serkan Asan’ı bize tanıttı. O Serkan Asan’ın şu an nasıl 10 sene önce yayladaki videolarını izleyip gururlanıyorsak muhtemelen bir 5 sene sonra da Avrupa’ya transferini konuşacağız. Maşallah enerjisiyle, yaşına göre müthiş tatlı sert futboluyla belki de Süper Lig’in en iyi sağ beki Joao Pereira’yı dahi zorlayacak performansa şimdiden imza atıyor. Elbette geliştireceği ve öğreneceği daha çok şey var. Serkan’ın dışında Trabzonspor’u yakından takip edenlerin aşina olduğu ama Türkiye’deki futbolseverlerin çok da fazla bilmediği Kerem Baykuş da oynadığı sürelerde çok önemli işler yaptı. Merkez orta sahada önünde daha yol varken 8 numaraya da 10 numaraya da evirilebilecek; topla teması çok iyi olan bir maestro daha yolda diyebiliriz. Serkan ve Kerem en çok göze batan isimlerdendi; bunlara yaşı o kadar da genç olmasa bile kalecilik mevkiinin ortalama yaş süresi göz önüne alındığında daha yolun başında sayabileceğimiz Erce Kardeşler de ortalamanın çok üstünde performans gösterdi. Topu oyuna sokuşu, oyun kurması, refleksleri ve takımdaşlığa yaptığı katkı dikkat çekiciydi. Tabi bu isimlerin dışında henüz göze giremeyen ya da bekleneni veremeyen oyuncular da vardı. Donis Avdijaj bunların başında geliyor. Abdürrahim Dursun maalesef bölgesine göre çok güçsüz ve Süper Lig seviyesinden hala uzakta. Fıratcan Üzüm, Doğan Erdoğan da sınıfı geçemeyenler arasında. Muhammet Akpınar’da ise potansiyelli olduğunu belli etmesine rağmen özellikle topsuz alan ve karar verme konusunda önünde çok yol var.  Bir parantez de kaptan Abdülkadir Parmak’a açmak gerekir. Bu sezon başından beri neredeyse iyi oynadığı maç yok. Elbette geçen sezon bir anda kurtarıcı gibi gelip çok üst perdeden performans vermesi ondaki beklentileri de arttırdı. Ancak bu sezon sahada adeta rol karmaşası yaşıyor. Abdülkadir Parmak’ı geçen sene; zoru kolaymış gibi gösterdiği ve sahaya enerji koyduğu için beğeniyorduk; bu sezon ise o özellikleri taşımamasına rağmen Maestro edasıyla takımı yönetme çabası ona pahalıya mal oluyor. Daha basit oynamalı; bir başrol değil yardımcı oyuncu olduğunu bilmeli. Dünya futbolunda çok üst düzey takımlarda da yardımcı oyuncuların sayısı ve katkısı fazladır.

Sonuç olarak; Trabzonspor bugün yanılmıyorsam 27. resmi maçına çıktı bu kısa süre içinde, bu kadar uzun süreli sakatlık, seyahatler ve ön elemelerle birlikte yığılan maç fikstürü bir de üstüne çok zor bir UEFA Avrupa Ligi grubu sonucu kaçınılmaz kıldı. Sadece iddiasının bittiği Avrupa Ligi’nde değil; Süper Lig’de de bu gençlere şans verebilmesinden dolayı Ünal Karaman’a yürekten teşekkür ediyorum. Bir futbol takımı her 5 senede 2 tane potansiyelli genç çıkarıp bunu da doğru işleyebilirse; zaten o kulübün geleceği de ekonomisi de kurtulmuş demektir. Doğru olan senin yolun Ünal Hocam; tam gaz devam!