'Kaçınılmaz değişim!'

Galatasaray gün geçtikçe zayıflayan kadrosuyla Ankaragücü maçına çıktı. Bu kez Donk ve Mariano yoktu ki, savunma kurgusu adına bu eksiklerin sorun yaratması kaçınılmazdı. Ankaragücü’nün ilk yarıdaki en tehlikeli pozisyonu da Linnes’in yerinde olmadığı pozisyonda Lobyanidze’nin bomboş ama kötü şutu sonucu gelmişti. Mariano’nun benzer pozisyonlarda arka direği bu kadar boş bırakmadığını biliyoruz. Linnes ile Mariano arasındaki en temel fark hücumdaki kabiliyette değil, savunma bilgisi konusunda da ikisi arasında büyük fark var. Oluşan penaltı pozisyonunda da Linnes oyun kurulumuna dahil olmadığı için Emin çok fazla tek başına kalıyordu…

Yaptığı penaltıya karşın 17 yaşındaki Emin’in elinden geleni yaptığı bir maç izledik ve sahada kendine güvenerek oynayan bir genç gördük. Aksine Marcao, belki de hafif bir sakatlığı olduğu içindir, kendine güvenmeden, çekingen bir oyun ortaya koydu.

Orta ikilide Taylan ve Seri vardı ve Galatasaray son dönemde verim alamadığı 4-3-3 vazgeçip 4-2-3-1’e dönmüştü. Zira Emre Akbaba ile 4-3-3 oynama şansınız yok çünkü kendisi bir forvet. İlle de 4-3-3 oynayacağım diyorsanız, Emre en fazla bu sistemde ileri üçlünün sağında oynayabilecek bir oyuncu bence.

Son haftaların formsuz ve yorgun ismi Ömer Bayram’ın bu maça da 11 başlaması başka bir büyük handikap oldu. Jesse, Jimmy veya Yunus bu Ömer yerine bile mi sağ kanatta oynayamıyor yani? Ömer’i bu halde oynatmanın oyuncuyu daha da zor duruma sokmaktan başka bir faydası var mı? Belhanda da kötü başlayınca, ilk 15 dakikada Ömer ile ikisi sayısız top kaybı yaptılar ancak bu top kayıpları gol pozisyonuna dönüşmedi. Zira kanatlarda oynamaları sayesinde onlar topu kabettikten sonra 4’lü savunma ve ikili orta saha ile 6 kişilik bir hattın geride olması bu top kayıplarının hızlı kontralara dönüşmesini engelledi. Yoksa Ömer ve Belhanda’nın merkez oynattığı bir Galatasaray izlesek muhtemelen Ankaragücü çok daha rahat bir galibiyet alacaktı. Taylan belki istenen seviyede değil ama Belhanda ve Ömer’e göre çok daha az top kaybeden bir oyuncu.

Aslında Onyekuru da gitmişken, Galatasaray’ın bir kontra silahı kalmamışken ve Ömer bu kadar yorgun-formsuzken ben sağ kanatta Jesse ile başlanmasını bekliyordum. Üstelik kadrodaki ciddi sakatlıklar, bazı oyuncuların rotasyona girememesine ve tüm yükü sırtlamasına neden oldu. Başta Seri sonra Belhanda, Ömer gibi oyuncular dinlenemeden maçlara çıkmaya başladılar ve üstüne alınan mağlubiyetler hem fiziksel, hem mental yıpranma yarattı. Sırf bunun için dahi olsa Jimmy, Jesse gibi yedeklerin daha çok süre alması gerektiğini düşünüyordum.

Ankaragücü’nde Gerson’un olmaması da Galatasaray savunması adına büyük bir şanstı açıkçası. En nihayetinde sonradan oyuna giren ayaklarla doldur boşalt yapmaya başlayan Galatasaray’da uzun bir forvet bile yoktu ve son yarım saat Kulusic ile Pazdan için bu haliyle çok daha kolay oldu.

Galatasaray bir reset atmayı bekliyor, sezon bitsin ve bu takımın büyük kısmı ile yollar ayırılsın diye bekleniyor. Açıkçası 2 sene üst üste şampiyon olmuş takımın bu kadar aciz vedası da hoş olmadı. Feghouli’nin tekmelerle, Belhanda’nın berbat bir futbolla, Selçuk’ın adım atacak hali kalmadan vedası hoş olmadı ama kaçılmış bir değişimin de göstergesi oldular.