Anadolu Ekspresi: Göztepe-Gaziantep

Anadolu Ekspresi’nin ikinci durağı olan Antalya Garı’ndan karayolu ile geçtiğimiz Alanya’dan ayrılık vaktiği geldiğinde tekrar kompartımanlarımıza geçene kadar rotamız hakkında bir bilgimiz yoktu. Makinist odasına geçtiğim zaman koltuğumun üzerinde bir zarf buldum. Zarfın içerisinde Antalya’dan İzmir’e nasıl gidebileceğimizi, hangi duraklarda durmamız gerektiğini ve yol üzerinde neler yiyebileceğimizi gösteren bir kitapçık bulduğum zaman trenimizi Gürsel Aksel Stadyumu’na, Göztepe ile Gaziantep FK arasında oynanacak olan müsabakaya doğru yola çıkartacağımızı anladım.

Bir önceki hafta teknolojinin faydaları sayesinde zamanı geriye döndürerek sahte bir şekilde zamanında ulaştırdığımız trenimizi tekrar böyle bir durum yaşanmaması adına müsabakadan bir gün öncesinde İzmir’e ulaştırdık. İzmir’de trenimizden indiğimiz zaman yaz günlerinden kalma oldukça nemli bir hava bizleri karşıladı. Kahvelerin önlerinde GözGöz bayraklarının asılı olmayışı ve insanların maçı birlikte takip edemeyecek olmasının hissedilebilir üzüntüsü tıpkı Ankaragücü taraftarlarının da yaşadığı bu ortak duyguları tekrar hissetmemize neden oldu. COVID-19 sonrasında taraftarların yeniden takımlarıyla kucaklaştıkları zamanda giderilecek olan hasretin ne denli güzel olacağı gibi duyguları düşünmemize sebep olsa da vakit geç olmuş ve İzmir halkı yavaş yavaş evlerine çekilmeye başlamıştı.

Maç günü sabahına uyandığımız otel odasından hızlıca çıktıktan sonra sıkı bir Göztepe taraftarı olan arkadaşım Mehmetcan ile buluştuğumuzda hayatlarımıza dair kısa bir sohbetin ardından maç hakkında konuşmaya başladık. Mehmetcan’ın Göztepe hakkındaki ilk tepkisi “geçen seneye göre daha iyiyiz ama yetersiz” oldu. Göztepe uzun bir aradan sonra Süper Lig’e çıktığı ilk sezonda Avrupa’ya mücadele etmesi için kurulan kaliteli kadrodan her geçen sene uzaklamış ve 2019-2020 sezonunda özellikle pandemi sonrası gösterdiği kötü performansla birlikte akıllarda bir sonraki sezon için soru işaretleri oluşturmuştu. Mehmetcan ile Göztepe hakkındaki konuşmamız biraz daha saha içerisine dönmeye başladıkça İlhan Palut’un sezon öncesinde takımdan ayrılacak gibi olsa da sezona Göztepe ile başladığı ve takımda önemli bir temizliğe gidildiği temasına döndü. Kadrolarına baktığımız zaman gerçekten İzmir ekibinin geçen senelerde takım için çok önemli roller üstlenen Beto ve Castro gibi isimlerle yollarını ayırsa da hiçbir verim katamayan birçok futbolcuyla yollarını ayırarak yeni isimlerle anlaştığını görmemiz mümkün. Yapılan transferler konusunda ise taraftarların “yetersiz ve yüksek profilli değil” eleştirilerine bir noktada hak vermek mümkün. Geçen sezon transfer olan Tripic gibi bu sezonda ilk 11 oyuncusu haline gelen transferlerin yanına Bosna Hersek, Norveç ve diğer İskandinav ülkeleri merkezinde potansiyel bulunduran oyuncuları kadroya katmak şeklinde yürütülen transfer politikaları arkadaşım Mehmetcan da başta olmak üzere epeyce taraftarı memnun etmedi.

Gaziantep FK cephesine baktığımız zaman ise Göztepe’ye kıyasla daha çalkantılı bir ortam görüyoruz. Yeni sezon öncesinde Andre, Cenk Şahin ve Kozulj gibi Gazianteplileri pek memnun etmeyen 4-5 transfer yapmakla yetindikten sonra geçen sezon kiralık olarak kulübe katılan oyuncuları kadroda tutmak üzerine oldukça başarısız bir transfer politikasıyla yeni sezona hazırlandılar.

Teknik direktör Şumudica’nın da sık sık eleştirdiği takım, geçtiğimiz hafta Fatih Karagümrük karşısında 90. dakikada yenen gol sonrasında kaybedilen 2 puan sonrasında bir antrenman videosunda Romanyalı teknik adamın oyunculara söylediği sert sözler ile takım içinde de bir gerginlik olduğunu gözlerden kaçmadı. Nihayetinde tüm bu başarısız sezon öncesi performanslarının ardından taraftarlarının “inşallah küme düşme işlerine bulaşmayız” dediği iki oyuncu grubu sahaya çıktı ve müsabaka başladı.

Taraftarların beklentisinden oldukça uzak şekilde oldukça hareketli başlayan müsabakanın henüz ilk dakikasında Göztepe, Halil Akbunar’ın ayağından hızlı bir başlangıca çok yaklaşsa da Gaziantep kalecisi Günay Güvenç gole izin vermedi. Kalesinde gördüğü pozisyondan sonra oyuna henüz ilk dakikalarda asılmaya başlayan Gaziantep FK, dakikalar 7’yi gösterdiğinde ceza sahası içerisinde Muhammet Demir’in ayağından gelen golle 1-0 öne geçti. Bu hızlı başlangıcın ardından iki takım da birbirlerine oyunlarını kabul ettirmeye çalışsa da Göztepe’nin geçen seneye ve Gaziantep FK’ya göre daha derli toplu bir oyun oynadığı gözle görülür biçimde fark edildi. İlhan Palut’un klasik 4-2-3-1 sistemindeki hızlı paslaşması şeklinde kaleciye kadar herkesin devamlı al-ver paslaşması içerisinde atmaya çalıştığı diyagonal paslar zaman zaman Gaziantep kalesinde tehlike yaratsa da skoru değiştirmeye yetmedi ve ilk yarı 1-0 Gaziantep’in üstünlüğüyle sonuçlandı.

Gaziantep FK’nın ilk yarıyı önde kapatmasına rağmen saha içerisinde belirli sekanslarla yaşadığı düşüşler ve kimya bozuklukları oldukça sıkıntı yaratacak şekildeydi. Takıma seviye atlatacak bir transfer yapılamamasının yanı sıra güç kaybı da yaşayan kırmızı siyahlı ekip nitekim ikinci yarının başında Göztepe’nin oyununu kabul etmek zorunda kaldı. 49. dakikada skoru eşitleyen Göztepe, bu dakikadan sonra oyunda iyice üstünlüğünü hissettirmeye başladı. Dakikalar 60’ı gösterdiğinde de Mossoro’nun inanılmaz çabalarıyla topu yeni transfer Ideye’yle buluşturmasının sonucunda 2-1 öne geçti.

 İlhan Palut’un klasikleşmiş 2-1'lik galibiyetlerine alıştığımız ve son dakikalara girmenin rahatlığıyla da maçın böyle biteceğini düşünmeye başladığımız dakikalarda Alpaslan Öztürk’ün acemice müdahelesinde hakem beyaz noktayı gösterdi. Geçtiğimiz hafta 90. dakikada yediği golle 2 puan bırakan Gaziantep, bu hafta ise dakika 90’da golü atan taraf olan Maxim’in vuruşunu beklerken Maxim hızlıca topa doğru gelerek meşin yuvarlağı ağlarla buluşturdu. İkinci yarıdaki kötü oyununu 1 puanla bir nebze telafi eden Gaziantep sahadan ayrılırken Mehmetcan bana döndü ve dedi ki; “3/3 yapabilirdik, çok yazık oldu.”

Televizyonun başından kalktığımızda arkadaşımın üzüntüsü, benim Gaziantepli olduğum için içten içe bir sevinç içinde olmamla karıştı. Birlikte izlediğimiz maçlardan sonra rutinimiz haline gelen kahvelerimizi içerken tren istasyonuna nasıl gidebileceğimin tarifini aldım. Kahveler bittikten arkadaşımla vedalaştım ve kompartımanıma doğru yola koyuldum. Beni bekleyen zarfın önümüzdeki hafta bizi nereye götüreceğini bilmiyor olmanın heyecanıyla... Bir sonraki yolculuğumuzda görüşmek umuduyla.