Anadolu Ekspresi: İstikrarlı Hayal Hakikattir

Çaykur Didi Stadyumu’ndan teknoloji ve futbol ilişkisinin ne kadar sağlıklı yürüdüğünü düşünerek Rize Tren Garı’na ulaştığımda önümdeki rotanın daha önce 1. ve 3. haftalarda kaleme aldığım iki takım arasında olduğunu görünce eski dostları uzun bir aradan sonra yeniden göreceğim için heyecanlandım. BB Erzurumspor ve Göztepe arasındaki mücadelede en az maç kadar Göztepe’nin durumunu da merak ediyordum. Geride bıraktığımız haftalarda İzmir’de çok acı bir deprem meydana gelmiş ve birçok vatandaşımız hayatını kaybetmişti. Bu vesileyle de hayatını kaybeden insanları anarak geçmiş olsun İzmir diyor ve yeniden karşılaşma öncesindeki yolculuğuma dönüyorum.

Rize Tren Garı’ndan Erzurum’a başlayan yolculuğumda her zamanki gibi makinist kompartımanında koltuğumun üzerine konan zarfta iki takım hakkında da bilgiler yazıyordu. BB Erzurumspor’u ilk hafta, Göztepe’yi ise üçüncü hafta canlı izleme şansı bulduğum için iki takım hakkında da epey bilgi sahibiydim ancak yine de karşılaşmalarını yazdıktan sonraki süreçte pek parlak performanslar ortaya koyamamışlardı. Göztepe, ilk haftaki galibiyetini takip eden 6 karşılaşmada galibiyet alamamışken, Erzurumspor ise son 3 haftada kalesinde gördüğü 7 gole karşılık 2 gol atabilmiş ve 1 puan toplayabilmişti. İki takım da kötü bir gidişat içerisindeydi ancak Süper Lig’in alışılmış teknik direktör değiştirme rutini tüm hızıyla başlamışken bu furyaya kapılmayarak sezona başladıkları teknik direktörleriyle yola devam ediyorlardı. Sahadaki oyunun gelişmesi adına zamana ihtiyaç duyulduğunu ve bu zamanın da 7-8 hafta gibi kısa sürelerden ziyade oyunun vaat ettiği umuda bağlı olarak puanlardan bağımsız şekilde sezonluk bir zaman zarfından bahsediyorum. Bu fikir doğrultusunda iki takımın da geride bıraktığımız sezona başladıkları isimlerin yerine getirdikleri hocalarla yola devam etmesini de bir nevi istikrar olarak okuyabiliriz. Ne de olsa ligimiz için istikrarlı şekilde kurulan hayaller hakikattir.

Anadolu Ekspresi ile uzun bir yolculuğun ardından Erzurum’a vardığımızda salgın dönemine oranla oldukça kalabalık olan yolcu karşılama peronunda herkesin elinde poşet görünce dayanamayarak hareket memuruna “neden herkesin elinde poşet var” diye soruyor ve aldığım  “Kars’a devam edecek olanlar buraya varmadan cağ kebabı için arıyor, dükkanlar da alıştı artık buradan teslim ediyorlar” cevabı karşısında gülümseyerek “iyiymiş, kolay gelsin” diyerek Erzurum’un akşam soğuğuna daha fazla dayanamayarak otele doğru yürümeye başlıyorum.

MAÇ GÜNÜ

Sabahın ilk saatlerinde gözümü açtıktan sonra otelde hızlıca bir kahvaltı yaptıktan sonra şehirde biraz gezinebilmek için otelden çıkışımı yaptım ve Erzurum sokaklarında yürümeye başladım. Erzurum halkının Erzurumspor’a olan bağlılığını bildiğim için şehrin hemen hemen caddesinde yer alan devasa Erzurumspor bayraklarına şaşırmayarak stadyum yakınlarında yer alan bir kahvehaneye girerek şehrin ünlü kıtlama şekeri eşliğinde çay içerken bir yandan da taraftarlarla sohbet etmeye başladım. Erzurum cephesinde ilk 3 haftaki iyi gidişat, son 3 hafta itibariyle tam tersine dönmüş olsa da taraftarın Mehmet Özdilek’e ve oyunculara güveni son derece yüksekti. Erzurumspor’un Karagümrük karşısındaki kötü oyunundan da uzun uzadıya bahsettikten sonra içilen bardakların bitmesinin ardından stadyuma gitmek için taraftarların müsaadesini isteyerek kahvehaneden çıkıyor ve Kazım Karabekir Stadyumu’na doğru polisin rutin kontrollerinden geçmek için yürümeye başlıyorum.

Kazım Karabekir Stadyumu’na vardığımda kısa süreli polis kontrollerinden sonra tribünlere ulaştığımda boş koltukların yarattığı fiziki ve ruhani soğuk arasında sıcak olma ihtimali bulunduğunu düşündüğüm koltuklardan birisine kuruluyorum. Hareket ettikçe soğuğu daha çok hissettiğim için olabilecek en rahat pozisyonda kendimi soğuğa teslim ederek hareketsiz bir şekilde stadyum hoparlörlerinden çalan İbrahim Erkal eşliğinde maç saatini beklemeye başlıyorum. Maç öncesinde iki takımın da İzmir’de yaşanan depremi unutmayacaklarını düşündüğüm esnada Erzurumsporlu oyuncular “Geçmiş Olsun İzmir” tişörtüyle sahada görünürlerken Göztepe cephesi ise içerisinde bulunduğu yası gösterebilmek adına siyah formasıyla sahadaki yerini alıyordu.

Karşılaşmanın ilk 10 dakikasına iki takım da oldukça tutuk şekilde başlamıştı. Üçüncü bölgelerde tehlikeli olarak atfedilecek paslaşmalar dahi bulunmazken Göztepe kaptanı Halil Akbunar ortaya koymak istediği pozitif futbolla dikkatleri üstüne topluyordu.

 Gününde olduğu zamanlarda ortaya koyduğu performansla neden kaptan olduğunu ortaya koyan Halil için de istikrarın bir hayali hakikat olduğunu söyleme şansı buluyorduk. Tüm bu olumlu yorumlara rağmen istikrarsız eleştirisine cevap vermek için adeta sahada parıl parıldayan Halil Akbunar, 13. dakika itibariyle sol kanattan buluştuğu topu çizgiye inerek ortaladığında Cherif Ndiaye’ye yalnızca çizgi üzerindeki boş topa dokunmak kalmıştı. Nidaye’nin golüyle skoru 1-0'a getiren Göztepe’de kötü gidişat sebebiyle sorgulanmaya başlayan İlhan Palut da derin bir nefes almıştı. Golün ardından iki takımın keyifsiz otunu devam etse de Erzurumspor’da Novikovas ortaya koyduğu oyunla Halil Akbunar’a adeta meydan okuyordu. Üçüncü bölgede fark yaratan bir oyun ortaya koyan Litvanyalı 11 numara, ceza sahası içinden kaleye gönderdiği şutta kaleci İrfan Can’ı geçemeyerek Erzurumspor’un ilk yarıdan akılda kalan tek pozisyonunda da başrolü oynuyordu.

İkinci yarıda ortaya konan oyun ilk yarıya göre daha heyecanlı olsa da iki takımın da üçüncü bölgedeki performansları yaratılan pozisyonları gole çevirmeye yetecek düzeyde değildi. Erzurumspor’da Novikovas’ın çabalarına 62. Dakikada oyuna giren Rashad Muhammed’in de eşlik etmesiyle hücumdaki çeşitliliğini arttırmaya başlayan ev sahibi ekip, 67. dakikada Rashad’ın ceza sahası içerisinde Göztepeli Burekovic tarafından düşürülmesiyle penaltı kazandı. Saha içerisindeki özgüvenli tavrıyla herkesi kendine hayran bırakan Novikovas topun başına geldiğinde sahadaki oyununa yakışan bir penaltı kullanarak topun hangi köşeye gideceğini doğru tahmin eden İrfan Can’ı çaresiz bırakarak skoru 1-1'e getiriyordu. Bu dakikadan sonra iki takımın da 3 puan için tüm kozlarını sahaya sürmesiyle birlikte orta sahaların hızlı geçildiği, topun iki taraf için de üçüncü bölgede geçen bir oyun izleme fırsatı buluyoruz.

Dakikalar 86’yı gösterdiğinde ise oyunun geri kalan süresinde adını sıkça duyacağımız Sadiku, Gomes’in yerine oyuna girdikten 3 dakika sonra 89’da sarı kart görüyor ve karşılaşmanın sonuna dahil edilen +5 dakikada oynayacağı başrol sürecini başlatıyor. Öncelikle 90+2’de Rashad Muhammed’in kalabalık Göztepe savunmasında sıyrıldıktan sonra kaleye gönderdiği ancak savunmadan sekmesi sonucunda bomboş şekilde önünde kalan topu İrfan Can’ın üzerinden kaleye gönderemeyerek mutlak bir gol pozisyonundan yararlanamıyor.  

Göztepe’nin bu pozisyonu başarılı bir şekilde savuşturduktan sonra kalktığı hücumda ise 90+4’de kaleyi cepheden gören ve ceza sahasının çok az farkla dışında faul yaparak Erzurumspor’u 10 kişi bırakıyor ve Göztepe’ye galibiyet golü fırsatını adeta altın tepside sunuyor. Kırmızı kartın ardından sahayı terk etmeyerek soyunma odası koridorunun köşesinden Göztepe’nin frikiğini izleyen Sadiku, Göztepeli Guilherme’nin üst direkten dönen frikiğinde dönen topu kaleye gönderen Yalçın’ın şutunu çizgi üzerinde kurtaran Farnolle’ü gördükten sonra derin bir iç çekerek soyunma odasının yolunu tutarken hakem de karşılaşmayı bitiren düdüğü çalıyordu. Karşılaşmanın bitmesiyle soğuktan kaçmak için tribündeki herkesin bir anda ayaklanmasıyla birlikte ben de koltuğumdan kalkarak bir an önce Anadolu Ekspresi’me, milli maç arası sebebiyle yaşadığım şehir olan Ankara’ya dönmek için koltuğumdan kalkarak tren garının yolunu tutuyorum.

COVID-19 salgınına rağmen çılgınca bir şekilde oynatılan milli maçlardan sonra görüşmek dileğiyle...