İtalyan Oyunu: Mahzen

Serie A’da yeni sezonu, cumartesi akşamı TSİ 19.00’da Floransa’da Fiorentina-Torino maçıyla açtık. Serie A’da geçtiğimiz sezonki dişli şampiyonluk mücadelesine rağmen şampiyon değişmeyince belki heyecan da azalmıştı, en azından son noktada. Bu doğrultuda yeni sezonun hem ilk maçını beklerken hem de ilk yazısını yazarken Tame Impala’nın “New Person Same Old Mistakes” şarkısını “New Season Same Old Results” olarak kafamda kurgulayarak dinliyor(d)um. Inter ve Atalanta’ın Avrupa mesaisi sebebiyle ilk hafta sahaya çıkmamasının ardından –Lazio da Atalanta ile oynayacağı için ilk hafta maç yapmadı- şampiyonluk adaylarından sadece Juventus’u ve eğer sayacak olursak Napoli’yi görme şansına eriştik. Eğer siz de hazırsanız ilk haftanın dikkat çeken maçlarına biraz daha detaylı bakalım.

Juventus için Serie A’ya damga vurdu desek yeterli bir cümle olur mu emin değilim. Rakiplerinin aslında rakibi olmaması, kadrosunu bile lig için değil Şampiyonlar Ligi için kurması, bu doğrultuda ufak(!) bir ayrıntı olarak gördüğü ligi almaya devam etmesi Torino ekibinin yolunu çiziyor.

 Sarri ile Serie A şampiyonluğu kazansalar da en kırılgan Juventus’u görmüştük. İçinde bulunduğumuz şampiyonluk serisinin ilk zamanlarında sahadaki patron olan Andrea Pirlo, artık saha kenarının da patronu. Pirlo’nun nasıl bir futbol anlayışı olduğuna dair hemen hiç kimsenin bir fikri yoktu. 3-4-1-2 dizilişiyle sahaya çıkan Pirlo’nun Juventus’undaki en dikkat çeken ayrıntı, topu asla rakibine vermeyip sürekli dikine oynamasıydı. Bu doğrultuda tahminim Pirlo’nun, oyuncularına kaleyi görünce direkt şanslarına denemeleri yönünde bir öneride bulunmasıydı.

Çünkü Juventus’un kaleyi bulan 9 şutunun 5’i uzaktan çekilen şutlardı. Özellikle Cristiano Ronaldo’nun saha içinde bu kadar özgür olması da dikkat çekti. Allegri ve Sarri ile çalıştığı dönemlerde, topu ayağına alıp dikine kendi başına giden, direkt şut çeken bir Ronaldo görmemiştik. Geçtiğimiz sezona göre daha iyi olması beklenen Sampdoria’ya karşı antrenman temposunda 3-0’ı almak bu sene Juventus’un korkutan bir kabus olarak kalmasını sağlayacaktır.

40’ına merdiven dayamış, büyük sakatlıklar yaşamış bir futbolcu, Serie A’da maç kazandırabiliyorsa kabul etmek gerekir normal olmadığını. Ibrahimovic, Milan ile anlaştığında 2 3 villa daha alacak parayı kenara atmak için bu sözleşmeyi imzaladı diye düşünmüştüm. Ama İsveçli yıldız, 2 3 villa daha alacak parayı kenara atmaktansa performansıyla Milano’yu kendi nüfusuna geçirdi.   

Milan’ın Bologna’yı 2-0 yendiği maçta biri penaltıdan olmak üzere 2 gol atan Ibrahimovic, attığı goller kadar açtığı alanlar ve rakip savunmacıların yerleşimini bozmakla da etkiliydi. Bu doğrultuda Hakan Çalhanoğlu ve Samu Castillejo’ya büyük boşluklar kalınca Bologna savunması ne yapacağını şaşırdı ve teslim bayrağını 2-0’la beraber çekti. Milan’ın büyük umutlarla aldığı Sandro Tonali de ilk maçına çıktı. Oyunun son dakikalarında San Siro’nun havasını içine çeken Tonali’nin, sezon ilerledikçe Pioli’nin takdirini kazanarak ilk 11’e dahil olmaması imkansız gibi görünüyor.

Napoli de sezona üç puanla başlayan favorilerden biriydi. Parma deplasmanında net bir üstünlükle sonuca giden Napoli, 2-0’ı bulmakla kalmadı, sezonun geleceğine dair umut da verdi. Öncelikle Napoli’nin bu maçta giydiği forma, 2015/16 sezonundaki formasından daha çok o formaya benziyordu. Nitekim Napoli de formanın farkına varmış olacak ki, 2015/16 sezonundaki performansına yakın bir performans ortaya koydu.

Mertens ve Insigne’nin üçüncü bölgede topu yönlendiren ve sonuca götüren akıl olması, Parma’yı hazırlıksız yakaladı ve hatalar da geldi. Ayrıca yüksek bir bonservis bedeliyle bu sezon Napoli’ye katılan Victor Osimhen, Giroudvari bir şekilde topu savunmacılardan uzak tutup alan açan ve açtığı alana takım arkadaşlarının hamlelerini görüp topu aktarabilen bir oyun ortaya koydu. Higuain’in de buna benzer bir performansı 30+ golle tamamlaması 2015/16 sezonunu Napoli için unutulmaz kılmıştı. Osimhen’den Higuain performansı beklemek yanlış ama kendisi olursa belki ilerde biri Napoli’ye transfer olunca, o, x kişisini Osimhen’le kıyaslarız. Kim bilir?

Kapanışa gelmeden önce değinmek istediğim bir maç daha var; Genoa’nın, ligin yenisi Crotone’ye “lige hoş geldin” minvalindeki 4-1’i de dikkat çekti. Bu arada siz sormadan söyleyeyim; evet, Goran Pandev hala gol atabiliyor.

İkinci hafta görüşmek üzere, arrivederci.