NBA Plus/Minus-4: Son Sekiz

Plus

Mitchell vs. Murray

                Bu eşleşmenin bir kaybedeni olması sadece kâğıt üzerinde kalmalı. İzlediğimiz seri bir basketbol mücadelesinden daha çok ağır sıklet boks mücadelesini andırıyordu. Donovan Mitchell seri yumruklarla Denver Nuggets’ı epey sersemletti hatta birkaç kez zemini de öptürdü. Denver Nuggets savunmada zafiyet yaşadıkça Mitchell boş alanlar buldu ve bulduğu alanlarla da takımının hücum yükünü üstlendi.  

Jamal Murray de ilk maçı iyi geçirmesine rağmen sonraki iki maçta döküldü. Nuggets koçu Mike Malone’un rotasyonda yaptığı hamlelerle takım savunması bir nebze yükselince sıra Murray’e geldi. Aldığı yüklü kontrat sebebiyle eleştirilerin odağı olabilen Murray, bu kontratı neden aldığını bir seride göstermiş oldu. Normalde tercihlerinde sıkıntı yaşayabilen ve istikrarsız performanslar gösteren Murray gitti, onun yerine şutunu hissetmeye başlayan, özgüven konusunda belki de hiç ulaşmadığı bir seviyeye çıkan Murray geldi.

                İki oyuncu da bu kadar formdayken serinin son maça kadar uzaması biz izleyenlere yaradı. İki oyuncunun sonuçlara doğrudan etki etmesi 2001 yılındaki Allen Iverson-Vince Carter düellosunu hatırlattı. Son maçta yorgunluk etkisini gösterdi ve bu ikili sahneyi Nikola Jokic’e bırakmış oldular. Nuggets’ın kazanmasından ziyade aklımızda Mitchell’ın son pozisyonu çaresizce izlemesi ve maç bittikten sonra iki oyuncunun birbirine sarılması kaldı.

Galiptir bu yolda mağlup

                Burada anılması gereken ilk isim elbette Luka Doncic olmalı. Los Angeles Clippers’a karşı oynadığı maçların tadı hala damağımızda. En büyük partneri Kristaps Porzingis’in yokluğunda takımını seriye ortak eden 21 yaşındaki süper yıldız, serinin bir kısmında önüne gelen her savunmacıyı perişan etti. Clippers yarı sahada Mavericks’i kabul ettikçe, Avrupa’da öğrendiği her hamleyi sahada cesurca kullandı. Dallas Mavericks seriyi kaybetmiş olabilir, yine de Doncic ortaya koyduğu liderlikle hem takımın geleceğinin sağlam olduğunu kanıtladı hem de potansiyel serbest kalacak veya başarıya aç oyuncular için adres tarifi yapmış oldu.

                Portland Trail Blazers için bu sene zorlu bir mücadele oldu ancak pandemi sonrasında ortaya koydukları muazzam performansı unutmak pek mümkün değil. Burada birkaç isimden özellikle bahsetmek lazım. Öncelikle Jusuf Nurkic’in sakatlık sonrasında bu kadar iyi dönmesi her basketbol severi mutlu etmiştir. Damian Lillard halihazırda ligin en sevilen isimlerinden biri ve balon içinde ortaya koyduğu performansla da bu sevgiyi pekiştirmiş oldu. Değinilmesi gereken son isim de kesinlikle Carmelo Anthony. Sezonun başında kendi yarattığı negatif algı ve medyanın onun hakkındaki görüşleri sebebiyle işe yaramaz damgası yiyen Melo, sezonun sonunu epey iyi bir noktada tamamladı. Kısıtlı bir role razı olmasıyla birlikte olumlu katkı sağlayan tecrübeli isim, kritik anlarda eski günleri de yad ettirmiş oldu.

Boston Celtics-Miami Heat

                İki takım da Doğu konferansının final adaylarıyla eşleşti ve ikisi de bu zamana kadar bu yükü hakkıyla göğüslemeyi başardılar.

                Miami Heat seriye o kadar net başladı ki, akıllara iki seçenek geliyor. Ya bu oyuncuların hepsi kendilerini playoffa saklamış ya da olduklarından daha değerli gözükmeye başladılar. Bam Adebayo bir pozisyonda Antetekounmpo-Brook Lopez ikilisinin arasına ribaunt almaya dalıyor, pozisyonun devamında Duncan Robinson’ın topsuz koşusunu yönetiyor. Adebayo’nun takım için yaptıkları rakamlardan fazlasını temsil ederken, Jimmy Butler’ın ilk maçtaki 40 sayısı rakamların da bir yerde önemini hatırlatıyor.

Andre Igoudala takasında pek konuşulmayan Jae Crowder, savunmada Giannis Antetekounmpo’yu tutuyor. Goran Dragic kendi takımı yerine Bucks formasıyla parkede yer alsaydı muhtemelen Antetekounmpo’nun en güvendiği takım arkadaşı olurdu. Eric Spoelstra favori gösterilmeyen takımını, kimsenin karşılaşmak istemediği bir düşman haline getirdi.

                Boston Celtics’in kısıtlı imkânla Toronto Raptors gibi komple bir takımı 2-0’a getirmesi gerçekten özel bir başarı. Jayson Tatum bir önceki seride Matisse Thybulle’la boğuşuyordu, şimdi karşısına O.G. Anunoby dikildi. Tatum önüne kim gelirse gelsin, skor konusunda bildiğini okumaya devam ediyor. Kemba Walker iki maçta da yüzdeli oynamadı fakat kritik yerde ‘’Cardiac Kemba’’ formuna dönüşerek maçın Celtics’te kalmasını sağladı. Celtics’in Walker’dan alamadığı sayıları Marcus Smart ikame ederken izleyenlere keyif verdi. Smart ilk iki maçın sonunda 11/20 üç sayılık isabetiyle toplamda 40 sayıya ulaştı. Üçüncü maçı da neredeyse koparıyorlardı fakat Anunoby Raptors’ın imdadına yetişti. Celtics’in rotasyon darlığı ve içerideki uzun eksiği kolay kolay çözülecek durumlar değil, yine de eşleşmenin bu kısmına kadar Raptors’tan daha iyi gözüktükleri kesin.

Minus

Toronto Raptors

                Raptors’ı bu eşleşme açısından değerlendirmek için kaseti başa sarmak gerekli. Kawhi’ı kaybetseler de sezon içinde ulaştıkları form sebebiyle beklentiler günden güne arttı. Yılın koçu seçilen Nick Nurse, takımı envaiçeşit beşlerle mücadele ettirdi. Takım sayısız setlerle hücum ederken, kolektif savunmaları da dikkat çekiyordu. Sadece playoff ilk turunda Brooklyn Nets gibi bir takımla oynamak onlar açısından talihsiz oldu.

  Boston Celtics cüsseli Philadelphia 76ers’ı devirirken form tuttu fakat Raptors’ın ilk turda kendini zorlamasına hiç gerek kalmadı. Bunun sonucunda ilk iki maçın tonuna adapte olamadılar. Üçüncü maçta Nurse takımını hayata döndürmek için her türlü hamleyi yaptı ve son topta kazandı. Şurası kesin, Raptors’dan daha fazlasını bekliyorduk. Peki kazandıkları son maç rüzgarın değişmesine yardımcı olacak mı? Bunu göreceğiz.

Milwaukee Bucks

                Yine bir playoff zamanı geldi çattı ve Milwaukee Bucks yeniden can çekişmeye başladı. Bucks’ın yaşadığı sıkıntılar deyince kronikleşen iki durum var. Öncelikle şunu kabul etmek lazım, Mike Budenholzer takımın ayarlarıyla oynamayı sevmiyor. Rakipler onlara karşı kendilerini dizayn ediyor, titizlikle hazırlanıyorlar ama Bucks freni boşalmış kamyon gibi dümdüz kazaya doğru ilerliyor. Geçen playofflarda kaçış rampası niyetine Malcolm Brogdon vardı fakat onu da lüks vergisi ödememek adına gönderdiler. Bir diğer durumun da adı belli; Khris Middleton. Playoff zamanı rakipler Giannis’i bir nebze de olsa kontrol edebiliyorlar ve bu durumda Middleton’ın öne çıkması gerekiyor. Beş senedir Bucks’la playofflara çıkan forvet, sadece bir playoff senesinde 20 sayı ortalamasını geçebildi. Bu sene ise %39.2 genel şut yüzdesiyle 18 sayı ortalama tutturmuş durumda. Beş sene için 177 milyon dolar verilecek bir oyuncu için ya yanlış kontrat ya da fazla sorumluluk.

Marcus Morris Sr.

                Dallas Mavericks eşleşmesi devam ederken Luka Doncic’e yaptıklarının kabul edilebilir bir yanı yok. İlk önce Doncic’e bir pozisyon sırasında kabadayılık yapmaya kalktı. Kristaps Porzingis takım arkadaşını korumak adına biraz fazla coşunca bu olay maçın kaderini etkiledi. Daha sonrasında ayak bileğinden sakatlanan Doncic’in aynı ayak bileğine bastı ve maçtan sonra bunu kasten yapmadığını belirtti. Finaldeyse Doncic’in yüzüne doğru arkadan tokadı indirip maçtan atıldı.

                Rakibi yıldırmaya çalışmak bir yöntem ve sınırları aşmadıkça herhangi bir sıkıntı yok. Nihayetinde sporcular bir nevi modern gladyatörler ve bu adrenalinin tezahürü farklı şekillerde ortaya çıkabiliyor. Sıkıntı şurada başlıyor; Marcus Morris Sr. dokuz senedir bu ligde ve defalarca böyle olaylarla gündeme geldi. Oyuncularla yaşadığı problemleri Youtube’a yazarsanız ne demek istediğimi gayet net anlarsınız. Özellikle Justin Anderson’a önce dirsek atmaya çalışıp, beceremeyince kafasına top geçirmesi benim favorim.